تنگی کانال نخاعی به حالتی گفته می‌شود که فضای داخل کانال مهره‌ای – جایی که نخاع و ریشه‌های عصبی عبور می‌کنند – به دلایل مختلفی باریک می‌شود. این تنگی می‌تواند باعث فشار روی نخاع یا اعصاب شود و علائمی مانند درد، بی‌حسی و ضعف ایجاد کند. تنگی کانال ممکن است در گردن (ناحیه گردنی) یا کمر (ناحیه کمری) ایجاد شود، که نوع کمری آن شایع‌تر است.
علت‌های شایع تنگی کانال نخاعی
آرتروز و ساییدگی مهره‌ها: شایع‌ترین علت در سنین بالا
بزرگ شدن لیگامان‌ها یا مفاصل ستون فقرات
برجستگی یا فتق دیسک بین‌مهره‌ای
لغزش مهره (اسپوندیلولیستزیس)
تنگی مادرزادی کانال نخاعی
آسیب‌ها یا شکستگی‌های ستون فقرات
علائم تنگی کانال نخاعی
علائم بسته به محل تنگی متفاوت‌اند:
در ناحیه کمری:
درد در کمر که به پاها تیر می‌کشد
بی‌حسی، گزگز یا ضعف پاها
تشدید درد هنگام راه‌رفتن یا ایستادن طولانی
بهبود نسبی درد با خم‌کردن بدن به جلو یا نشستن
در ناحیه گردنی:
درد گردن و شانه
بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها یا پاها
اختلال در راه‌رفتن یا تعادل
در موارد شدید: اختلال در عملکرد مثانه یا روده
روش‌های درمان تنگی کانال نخاعی
1. درمان‌های غیرجراحی:
استراحت نسبی و اصلاح سبک زندگی
داروهای ضد التهاب یا شل‌کننده عضلانی
فیزیوتراپی و تمرینات تخصصی تقویتی
تزریق داروی ضدالتهاب (کورتون) در فضای اپیدورال
2. درمان جراحی:
اگر علائم با درمان‌های غیرجراحی بهبود نیابند یا ضعف عصبی و اختلال در راه‌رفتن وجود داشته باشد، جراحی توصیه می‌شود. هدف جراحی، برداشتن فشار از روی نخاع یا اعصاب و در صورت نیاز، تثبیت مهره‌ها با پیچ و میله است.
آیا همه موارد تنگی کانال نخاعی نیاز به جراحی دارند؟
خیر. بسیاری از بیماران با درمان‌های غیرجراحی بهبود می‌یابند، اما در موارد پیشرفته یا تهدیدکننده عملکرد عصبی، جراحی بهترین گزینه است. تشخیص و انتخاب روش درمان بسته به شرایط هر بیمار متفاوت است و نیاز به بررسی دقیق توسط متخصص دارد.
تماس خودکار
رفتن به بالا